"Sadzimy las" - czyli uczymy się i gramy.

  Gry piętrzą się na półkach, przyciągają uwagę barwnymi ilustracjami i kuszą ceną. Ale coraz ciężej znaleźć taką, które okaże się przysłowiowym strzałem w dziesiątkę. Żałuję, że pośród tylu nowości nie trafiłam na grę "Sadzimy las" - ta pozycja zdecydowanie powinna znaleźć się w naszym domu już dawno.

  Rafał siedzi przy biurku i czeka, aż skończę zmywać. Dzisiaj nie pomaga mi w pracach domowych, bo jest "zaplasterkowany" (jego nowe, cudaczne słowo, oznaczające plaster przyklejony do rany). Siadam obok i czekam, aż sprawnym ruchem zerwie folię z opakowania. Wyjmujemy poszczególne elementy gry i rozdzielamy zadania: bo okazuje się, że zanim posadzimy las, czeka nas odrobina przyjemnej pracy. Przede wszystkim należy wypchnąć elementy gry i nałożyć na drzewa nakładki (których już później nie zdejmujemy, bo zgrabnie mieszczą się w pudełeczku). 

   Jak widać, do gry dołączone są także nasionka świerku. Z pewnością je zasadzimy :-)

   W grze występuje aż 20 ptaków: sikorki, dzięcioły, sójki, kukułki i jeden puchacz.

   Elementy z gry musimy posegregować na osobne stosy:
- stos żetonów z podstawą z drzewa oznaczamy figurką z numerem 1
- stos żetonów z koroną drzewa (element nakładany na drzewo) oznaczamy figurką z numerem 2
- stos żetonów ptaków oznaczamy figurką z numerem 3

   Każdy z graczy otrzymuje planszę zagajnika  - celem gry jest ułożenie 5 kompletnych drzew. Każde z drzew musi składać się z trzech elementów: podstawy, korony i ptaka.
Gracz rozpoczyna swój ruch poprzez wyrzucenie dwóch kostek. Jedna kostka oznacza numer stosu (1-3), druga natomiast przedstawia ilość elementów, jakie możemy zabrać (1-3). Gracz wybiera numery wedle własnego uznania. Trzeba jednak pamiętać o prostej zasadzie: elementy możemy dobierać pod warunkiem, że jesteśmy w stanie umieścić je w swoim zagajniku. Tak więc nie umieścimy ptaka na ziemi, ani nie ułożymy na nim korony. Sadzimy las, zachowując odpowiednią kolejność.
   Rafałek wyrzucił kostkami numery 1 i 3. To początek gry, więc ze stosu numer 1 wybiera 3 elementy (1 stos, 3 elementy). Gdyby posiadał już podstawę i koronę, mógłby ze stosu numer 3 wybrać 1 element. W swoim ruchu wyrzuciłam 2 i 3 - nie mam jeszcze żadnego elementu, na którym mogłabym ułożyć koronę bądź ptaszka - nie pobieram więc żadnych elementów. Podczas kolejnego rzutu Rafałek miał dublet - jest to wynik dodatkowo punktowany. Kostki pokazują oczka 2 i 2. W tej chwili może pobrać jeden DOWOLNY element: podstawę, koronę lub ptaszka. Wynik ten może jednak potraktować w standardowy sposób i sięgnąć po dwie korony. Tak samo sprawa wygląda w przypadku wyrzucenia numerów 1 i 1, 2 i 2, 3 i 3.
   Grę wygrywa osoba, która jako pierwsza zdoła ułożyć 5 pełnych drzew. Gracze wykonują jednak taką samą ilość kolejek - może więc zdarzyć się, że dwie osoby będą cieszyły się zwycięstwem.

      W grze mamy też wariant zaawansowany - w którym gracz może odnieść zwycięstwo, kompletując 5 pełnych drzew, bądź 4 drzewa - ale na każdym z nich musi znajdować się inny gatunek ptaka. Zasady są nieco inne (m.in.można jeden z elementów, które nie możemy wyłożyć - zachować na później), ale Ola też woli pozostać przy wariancie pierwszym. Wydaje się być bardziej...  naturalny.

   Z drugiej strony instrukcji znajdziemy plakat, który zawiera informacje, po co są lasy, a także: jak dzieci mogą chronić las? Informacje są krótkie, rzeczowe i ciekawe - przedstawione w taki sposób, aby pociecha nie miała problemu z ich zapamiętaniem czy zrozumieniem.

   Jak mogłabym podsumować grę? Jest to gra planszowa z zagadnieniami ekologii, ciekawa, bajecznie kolorowa i w bardzo przystępnej cenie. Ponad to, jest to jedna z niewielu gier, gdzie nie ma pomiędzy dziećmi rywalizacji. Ot - zasiadają wspólnie do stołu i grają, śmiejąc się, żartując i rozmawiając o... wiośnie. Bo w tym roku mamy zamiar odkrywać przyrodę na nowo - poznając nazwy roślin i ptaków, które mieliśmy w zwyczaju "tylko" podziwiać.
   Bardzo przyjemnym elementem gry jest samo nakładanie ptaszków na drzewa - za każdym razem dzieci wahają się podczas wyboru ptaka, a potem sięgają po wybrańca z rozanieloną miną. Grę zdecydowanie polecamy!

Za wsparcie w realizacji wyzwania, a także wszystkie materiały informacyjne oraz gry, przeznaczone do recenzji, dziękuję Wydawnictwu Granna.

Recenzja bierze udział w tegorocznym wyzwaniu "77 recenzji gier, 77 recenzji książek i 7 konkursów".  Więcej informacji o wyzwaniu znajdziecie tutaj: KLIK

Więcej ciekawych gier możesz zobaczyć na stronie akcji Grajmy!

Recenzja gry "Szukaj, szukaj" - nowość!

   Pudełko z grą otworzyłam z mglistymi wyobrażeniami. Ktoś sugerował, że gra będzie podobna do Dubble, inna osoba podejrzewała, że będziemy mieć do czynienia z banalnymi zadaniami dla maluchów. A gra - okazała się całkowitym zaskoczeniem!

   Rafał wierci się na krześle uradowany. No w końcu jakieś gry dla niego! Chyba zaczyna łapać bakcyla jak Ola. Pomaga mi otworzyć pudełko i zadowolony wyjmuje małą planszę z ruchomą wskazówką. Po jego minie wnioskuję, że więcej do szczęścia już mu nie potrzeba. Kiedy on oddaje się przyjemności, jaką jest kręcenie strzałką, ja uważnie czytam instrukcję. Zapowiada się świetna zabawa. No to zaczynamy!

   Gra składa się z 55 kart podzielonych na dwa stopnie trudności. Zadania łatwiejsze posiadają rewers zielony, natomiast trudniejsze - rewers pomarańczowy. Istnieje kilka wariantów gry, a po jaki sięgniemy, zależy wyłącznie do wiedzy dziecka.

   Wariant I polecany jest dla dzieci w wieku przedszkolnym. Osoba dorosła zostaje Mistrzem Gry (tzn. bacznie obserwuje rozgrywkę, zadaje pytania - ale na nie nie odpowiada). Mistrz tasuje 20 losowo wybranych kart, po czym wyciąga jedną z nich i kładzie na środku stołu tak, aby była widoczna dla wszystkich uczestników zabawy. Następnie Mistrz zadanie dzieciom zagadkę:
- Szukaj, szukaj: co jest największe?
- Szukaj, szukaj: co jest najmniejsze?
   Oczywiście pytania warto wzbogacić:
- Szukaj, szukaj: co jest okrągłe?
- Szukaj, szukaj: co lata?
- Szukaj, szukaj: co skacze?
   Pytania są proste, ale wymagają podania szybkiej odpowiedzi. Dodatkowym utrudnieniem dla młodszych pociech jest to, że sugerują się rozmiarem samego obrazka, a nie rzeczywistą wielkością danej rzeczy. O dziwo - Rafał przyzwyczajony do różnych gier, sam co jakiś czas się zapominał, sugerując, że gałązka jest większa od... krokodyla.
   Dziecko, które pierwsze poda prawidłową odpowiedź na zadane pytanie, otrzymuje kartę z rozwiązaną zagadką. Osoba, która uzbiera najwięcej kart, wygrywa rozgrywkę i otrzymuje tytuł Mistrza Spostrzegawczości.
 
   Wariant II polecany jest dla dzieci w wieku szkolnym. Jednak Rafał (dla przypomnienia: 3,5 roku), doskonale daje sobie radę z częścią pytań. Na odpowiedzi z którymi ma problem, po prostu go nakierowuję.
   W tym wariancie sięgamy po karty tylko z zielonym rewersem. Tasujemy talię - i wybieramy 20 kart, które kładziemy obrazkiem do dołu. Jedno z dzieci kręci wskazówką znajdującą się na planszy - i obserwuje, jakie pytanie zostanie wylosowane.
- Szukaj, szukaj: co jest największe? - obrazek przedstawiający słonia.
- Szukaj, szukaj: co jest najmniejsze? - obrazek przedstawiający biedronkę.
- Szukaj, szukaj: co nie pasuje do zbioru? - obrazek przedstawiający kasztan.
   Trzecie pytanie nie jest proste. Dzieci dość późno uczą się klasyfikowania obiektów, o czym przekonałam się, pracując z własnymi pociechami. Dla mnie zadania okazywały się proste i logiczne, a zdumiony Rafał wytrzeszczał na mnie oczy. Po kilku próbach zrozumiał, o co chodzi - i z ogromnym zapałem przystępował do kolejnych zadań.
   Czasem dzieci podają nie taką odpowiedź, jakiej oczekiwaliśmy, jednakże ich uzasadnienie jest logiczne - wtedy otrzymuje dodatkowy punkt, w postaci karty, z której nie korzystaliśmy w czasie gry. Reszta zasad jest taka sama jak w wariancie I.

   Wariant III - polecany jest dla dzieci w wieku szkolnym. W tym wypadku sięgamy po karty z rewersem zielonym i pomarańczowym. Zasady obowiązują tak jak w powyższych wariantach. Różnica jest oczywiście w poziomie pytań, które w tym wypadku są znacznie trudniejsze. W załączonej do gry instrukcji, znajdziemy spis prawidłowych odpowiedzi do poszczególnych zbiorów.

   Gra jest rewelacyjna - dostarcza mnóstwa pozytywnych emocji, edukuje i z pewnością się wyróżnia. Warto ją zakupić do domu, jak i do szkoły - stanie się z pewnością niezwykle cennym nabytkiem, który sprawi radość dzieciom, jak i ich opiekunom. Bo nauka poprzez zabawę, zawsze wnosi pozytywną energię i jest najlepszą metodą kształcenia dziecka.

Za wsparcie w realizacji wyzwania, a także wszystkie materiały informacyjne oraz gry, przeznaczone do recenzji, dziękuję Wydawnictwu Granna.

Recenzja bierze udział w tegorocznym wyzwaniu "77 recenzji gier, 77 recenzji książek i 7 konkursów".  Więcej informacji o wyzwaniu znajdziecie tutaj: KLIK

Więcej ciekawych gier możesz zobaczyć na stronie akcji Grajmy!

Wymyśl grę - zostań autorem Granny!

   Niedawno odbyła się IV edycja konkursu "Wymyśl grę - zostań autorem Granny". Jak co roku można było wysyłać swoje własne propozycje gier dla najmłodszych graczy (w wieku 3-6 lat). Nagrodą główną w konkursie jest wydanie gry przez Grannę oraz nagroda pieniężna. 

   Trzeba przyznać, że spełnienie marzenia o publikacji własnej gry, nigdy nie było tak... proste. Oczywiście - jest spora konkurencja, pomysły robią niesamowite wrażenie, w dodatku należy przesłać wersję próbną gry (a nie wizualizację w postaci zdjęć czy rysunków). Ale po raz pierwszy mamy pewność, że nasz pomysł nie zostanie rzucony w kąt, a uważnie obejrzany i... przetestowany. Może więc warto spróbować swoich sił w kolejnej edycji...? Wraz z Rafałkiem pomału obmyślamy plan naszej gry, która być może spotka się z uznaniem ze strony wydawnictwa. I szczerze zachęcam do udziału osoby, które gdzieś w zaciszu domowym, ukrywają planszówki, przygotowane z myślą o dzieciach.

   W IV edycji konkursu dwa równorzędne drugie miejsca zajęły gry: „Łatki”, autorstwa Pani: Anny Kalbarczyk oraz  „Pracowite pszczółki” Pana Krzysztofa Bielaka. Finalistą tej edycji konkursu został Pan Paweł Nowak, za grę  „Batyskaf”. Serdecznie gratulujemy!
   Podczas Gali konkursu, swoją premierę miała gra „Szukaj, szukaj” autorstwa Pani Justyny Kubiak. Zwyciężyła ona w ubiegłorocznej edycji konkursu. Gra (wraz z innymi, równie niesamowitymi pozycjami) znajduje się już w naszym domu - i lada dzień pojawi się jej recenzja.

Fot. Archiwum Granny

Fot. Archiwum Granny

Fot. Archiwum Granny

"Co i gdzie" - seria Mali odkrywcy Trefl.

   "Co i gdzie" to układanka edukacyjna, która nie tylko pozwala dziecku na doskonalenie zdolności manualnych, ale także poszerza jego wiedzę. Seria polecana jest dla dzieci w wieku 2-6 lat, tak więc nasze najmłodsze pociechy mogą zacząć ćwiczyć nie tylko układanie puzzli, ale także po raz pierwszy zmierzyć się z zadaniami logicznymi. 

   Naszym zadaniem jest dopasowanie elementów do tematycznych obrazków: placu zabaw, lasu, sklepu oraz wsi. Zanim więc dziecko ułoży odpowiedni element, musi zastanowić się, do jakiego obrazka powinno go dołączyć. Do gry załączona jest instrukcja z propozycjami zabaw dla jednej bądź wielu pociech. Rafałek jednak bardzo lubi układać puzzle w pojedynkę, czasem poruszając tematy związane z widokami na planszach.
   Wszystkie elementy gry wykonane są bardzo solidnie - co przy najmłodszych graczach jest niezwykle istotnie. Warto też wspomnieć, że puzzle z danej kategorii np. lasu, pasują w każde miejsce, bez względu na to, w jakiej kombinacji je ułożymy. Np. zając, grzyb, wiewiórka - grzyb, zając, wiewiórka itp. Ma to ogromny wpływ na zabawę - która jest niezwykle przyjemna i nie powoduje u dziecka frustracji z powodu niezrozumiałych zasad (dość często spotykam układanki, gdzie elementy MUSZĄ leżeć obok siebie w ustalonej kolejności - ciężko dziecku wytłumaczyć, czemu chleb musi leżeć obok bułki, a bułka - obok chałki).

Grę zdecydowanie polecam - zwłaszcza, że cena jest niezwykle kusząca :-)

Recenzja bierze udział w tegorocznym wyzwaniu "77 recenzji gier, 77 recenzji książek i 7 konkursów".  Więcej informacji o wyzwaniu znajdziecie tutaj: KLIK

Więcej ciekawych gier możesz zobaczyć na stronie akcji Grajmy!