Zdolne Dzieci: Genialne gry logiczne - czyli Tajemnice Świątyni.

Uwielbiam gry logiczne - człowiek sięga po takie niepozorne pudełeczko i daje się wciągnąć w niezwykłą, inspirującą podróż. Zabawa relaksuje i odpręża nawet, jeżeli po raz kolejny nasze ścieżki wiodą w złym kierunku. Nie wzbudzają irytacji, a raczej ciekawość i dumę, gdy w końcu przeskoczymy na kolejny poziom. Jedynym mankamentem jest... rodzina. Która zaraz szeptem zacznie wskazywać inne poszlaki i zacznie łakomie wyciągać dłonie po skarb... Jaki skarb? No wiadomo - grę!

Tajemnice Świątyni, to doskonała gra logiczna - zarówno dla dzieci jak i dorosłych. Nie należy do najłatwiejszych łamigłówek i nawet pierwsze poziomy mogą stanowić wyzwanie dla początkowych graczy (ale o to w końcu chodzi prawda?).

Gra wykonana jest naprawdę precyzyjnie, dzięki czemu możemy ujrzeć kamienne ściany i symbole wyryte na poszczególnych elementach. Po raz pierwszy w życiu muszę napisać - zdjęcia nie oddają wyglądu planszy, którą mam okazję dzisiaj zaprezentować. Lampa błyskowa nieco przytłumiła zarówno kolor jak i delikatne wgłębienia na bloczkach. No, ale przejdźmy do samej gry...

Naszym zadaniem będzie odszukanie drogi powrotnej w labiryncie ruchomych korytarzy. Ściany bez przerwy zmieniają położenie, więc ucieczka wydaje się niemal niemożliwa. A jednak... Z pomocą przyjdą nam symbole znajdujące się na kamiennych płytach - dzięki nim odnotujemy, czy szliśmy już podobną ścieżką...

Start: na stole układamy wszystkie nasze płytki i pionek. Otwieramy książeczkę i ustawiamy bloczki według instrukcji. Jak widzicie, każdy blok posiada swój unikatowy symbol - po pierwsze, pomaga nam to ułożyć planszę, a po drugie... na końcu książeczki znajduje się instrukcja przejścia poszczególnych etapów.

Zaczynamy mozolną wspinaczkę. Jak widzicie, nasza plansza składa się z dwóch kondygnacji. Nie wskoczymy na pięterko może, że skorzystamy ze schodów. Elementy możemy dowolnie przesuwać, uważając jednak na nasz pionek, który przytwierdza dany bloczek do podłoża. Krok do przodu - i ponowie staramy się przesunąć ścianki w ten sposób, aby dostać się do wyjścia.